กฤษณะ เขียน : 'ศิลปะไทย….กับความเป็นสากล' (๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๒)


'ตอนส่งงาน'


      เมื่อครั้งที่ผมเรียนอยู่ที่อินเดีย มีเพื่อนนักศึกษามาจากหลากหลายที่ทั้งอินเดียเอง และจากนานาประเทศ ซึ่งมีความแตกต่างกันทางวัฒนธรรมและประเพณี เพื่อนๆ ชาวอินเดียมักชอบจะมาดูการทำงานของชาวต่างชาติเสมอ

      วันหนึ่ง....เพื่อนสาวชาวอินเดียคงทนไม่ได้ หลังจากเฝ้ามองผมทำงานอยู่นาน เธอถามผมว่า "ทำไมคุณทำงาน Traditional style ทำไมไม่ทำงานแบบสากลบ้าง ?" ผมได้แต่มองหน้าเขาแล้วยิ้ม แหะๆ ไม่ได้ตอบอะไรและยังด้านทำงานตามแนวทางของผมต่อไป


'ตอนส่งงาน'


      เมื่อถึงฤดูกาลส่งงานโดยให้นักศึกษา display ผลงานในที่ๆ เตรียมไว้ให้ ปรากฏว่าผลงานของผม เป็นที่รู้จักมากที่สุด ด้วยเอกลักษณ์ที่ต่างจากผู้อื่น แค่เดินผ่านเหลือบมองก็รู้แล้วว่า โอ้...นี่งานของไอ้หนุ่มไทย โดยไม่ต้องอ่านชื่อเลย ผมเชื่อว่าความเป็นสากลในงานศิลปะ คือการสามารถสำแดงความมีเอกลักษณ์โดยอิงรากทางวัฒนธรรม ความเชื่อ ประเพณี ของตนได้อย่างชัดเจน ความสากลคงไม่ได้เกิดจากการตามกระแส อย่างไม่รู้จบจากมหาอำนาจ ที่คอยจะยัดเยียดความเป็นผู้นำให้เราๆ ท่านๆ เดินตาม นึกถึงคำพูดของน้องที่อินเดียเล่าให้ผมฟังว่า "พี่...ไอ้...(เพื่อนแขกคนหนึ่ง) มันคุยแต่เรื่องงานอเมริกันโมเดอร์น... แม่งยังแดกข้าวด้วยมืออยู่เลย.... เสือกจะเป็นโมเดอร์น" คำพูดขำๆ แต่มันทำให้เราได้คิดอะไรบางอย่าง


'ผมในสตูดิโอ กับเพื่อนผู้ถามคำถาม'


      หลังจากการส่งงานครั้งนั้นไม่กี่เดือน ผมเห็นเด็กภูฏาน เริ่มนำเอกลักษณ์ศิลปะพื้นถิ่นมาใช้ในงานของเขา งานเขาเริ่มพูดถึงวัฒนธรรมของเขาเอง ผมยืนดูสักพัก เขาหันมายิ้มให้ผม.... ผมยิ้มตอบ "อืม...งานคุณดูสากลขึ้นนะ"
      ผมบอกเขาในใจ


M&W
16 ตุลาคม 2552

Back to Top

  |  Biography  |  Gallery  |  Artist' talk  |  
   
  Copyright © 2007-2013 Thaksinawat.com  All rights reserved.  Create & Maintained by JitdraThanee.com  (best viewed :1024x768 pixels)